Week 6 in Ghana

Terwijl ik deze blog schrijf, regent het keihard hier. Als het hier regent, valt het echt met bakken uit de hemel. Toch regent het sinds deze week minder vaak, wat betekent dat het einde van het regenseizoen nadert. De Harmatan gaat bijna zijn intrede doen; The Harmattan is a season in the West African subcontinent, which occurs between the end of November and the middle of March. It is characterized by the dry and dusty northeasterly trade wind, of the same name, which blows from the Sahara Desert over West Africa into the Gulf of Guinea. (Wikipedia, 2019) Het schijnt dat wanneer het Harmatan is, hier mensen met mondkapjes oplopen, door het vele stof wat waait. Dit was het nieuws van vandaag wat betreft het weer.

Nu over tot de orde van de dag. Want ja, we zijn vandaag naar de kerk geweest. Dit was de kerk in Booynayali. Dit is het dorpje waar we het vrouwenproject gaan starten in overleg met de pastor.  Zoals ik in de vorige blog omschreef had hij het afgeraden om naar het dorpje Tignyoring te gaan, maar het liep toch wat anders dan gedacht. Afgelopen dinsdag dachten we een rustig dagje te hebben, maar het tegendeel bleek waar te zijn. Want Bintu belde ons op en ze vroeg zich af of we nog kwamen, omdat veel vrouwen ons verwachten. Wij stonden helemaal perplex, omdat we dachten dat Bintu op de hoogte was van de situatie. Na wat overleg te hebben gehad met de pastor, kregen we toestemming om eenmalig naar het dorp te gaan...

Aangekomen in het dorpje stonden er al stoelen en bankjes onder de boom. Er waren zo rond de 35 vrouwen aanwezig waren. We hebben het scheppingsverhaal met de vrouwen gedeeld. Het raakte mij echt dat heel veel mensen nooit het scheppingsverhaal hadden gehoord, een moslimachtergrond hebben en erg ontvankelijk waren voor wat we met ze deelden. De vraag; ‘’Wat hebben jullie geleerd’’ leverde veel mooie en verschillende antwoorden op. ‘’Heeft God de wateren gescheiden?!’’ Heeft God man en vrouw geschapen?’’ ‘’Heeft God de zon geschapen?’’ De vraag wat dit voor ons te zeggen heeft, vonden ze lastig. Er werd een beetje lachend geantwoord: ‘’We waren er niet bij, dus we weten het niet. ‘’ Na wat meer doorvragen, kwamen ze toch tot het antwoord dat wij ook een belangrijke taak hebben om voor de aarde te zorgen. Over zorgen gesproken; Er werd een vraag vanuit een vrouw gesteld of we voor haar kind willen zorgen?! Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte. Ik heb dit nog even nagevraagd, maar dit blijkt dus geen grapje te zijn. ’Wist je dat ze hier in de dorpjes de eerstgeboren dochter, weg geven aan hun zus(tante).’’ Echt bizar om dit te horen. Je kind is toch het mooiste geschenk wat er is, hoe kan je het dan weggeven?! Maar dit is juist denk ik waarom ze het doen, ze willen het beste van jezelf weggeven aan de ander......

In het dorpje willen we dus het Evangelie vertellen door middel van Storytelling. Dit is speciaal opgezet voor mensen met een moslimachtergrond en richt zich op de bekende verhalen uit de bijbel en de verhalen die enigszins herkenbaar zijn uit de Koran. In deze verhalen stellen we God centraal en benadrukken we door de verhalen het karakter van God. Door de verhaallijn te volgen, komen we uiteindelijk bij Jezus. Bidden jullie dat deze vrouwen worden bereikt? Bidden jullie dat dit project doorgang mag vinden in het dorp? Daarbij zijn we God erg dankbaar dat Hij ons toch de mogelijkheid heb gegeven om daar naar toe te laten gaan. 

Op woensdag en donderdag heb ik een schooldag gehad. De woensdag begon vol positieve energie, omdat ik praktijk lessen wilde geven rondom ICT. Alleen had ik nog niet eens de computers opgestart of de stroom viel uit en kwam voor de hele dag niet meer terug. Die woensdag heb ik vooral veel gepraat met docenten over het leven hier, het leven in Nederland, de verschillen etc. Dit is ook heel interessant, maar de dag duurde wel wat lang daardoor. Op donderdag ben ik begonnen met het geven van bijlessen wiskunde. Omdat ik had aangegeven dat ik graag extra lessen wilde geven, hadden ze een lijstje met namen opgesteld. Super positief! Dit was echt heel leuk om te doen. Met de kleinste kinderen van de school ging ik leren tellen en schrijven. Ze vonden het toch allemaal zo bijzonder dat ze door een blanke uit de klas werden gehaald. En alles wat ze hadden geschreven, wilde ze aan mij laten zien. Verder zijn er deze week en volgende week midterms exams, dit houdt in dat er veel geschreven moet worden door de leerlingen. Elke docent heeft een toets voorbereid en schrijft dit op het bord. Uiteindelijk krijgen ze hier een cijfer voor en wordt er een certificaat uitgedeeld. Dit maakt dat ik volgende week donderdag vrij ben.

Toen was het weer weekend! Vrijdag heb ik mijn visa verlengd. Terugkijkend naar dit weekend was het zo heerlijk rustig. In het begin dacht ik: ‘’MWAH, we hebben helemaal niets gepland! ‘’ Maar wat vind ik het fijn om even niets te moeten, tot jezelf komen, het draaien van wasjes, het opruimen van je kamer, het schrijven in mijn dagboek, het kijken van een film, het doen van een spelletje, het hebben van goede gesprekken, het lezen van een goed boek, (De pijn van vrijheid, van Immanculee Ilibagiza, een jonge vrouw die de Rwandese holocaust overleeft) of gewoon heel veel lekkere dingen eten, zoals de 6 pakken hagelslag, pot pindakaas, stroopwafel, ontbijtcrackers, chocoladeletters eten. Ja dit zat allemaal in een pakketje wat de andere meiden hadden gekregen!

Vandaag zijn we dus naar de kerk geweest. Het ging over integriteit. Hoe ben je integer tegenover de ander en tegenover God?! Er werden allemaal praktische voorbeelden genoemd. Echt een goed onderwerp om mij deze week mee bezig te houden. 

Tot de volgende blog weer; 

P.S: Maak mij vooral blij met mooie herfstfoto's, want zo krijg ik toch nog wat mee van mijn lievelingsseizoen :)