Introductieweekend

Mijn eerste blog uit het verre Afrika. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Zoveel indrukken, gebeurtenissen en nieuwe dingen geleerd.

Ik zal beginnen bij de reis. Alleen daar al kan ik een hele blog over schrijven, maar dat zal ik jullie niet aandoen. Zoals ik al vertelde ben ik hier met twee andere meiden; echt 10x fijner dan fijn!!  We hebben elkaar goed leren kennen tijdens de wat vertraagde vlucht. Eenmaal in Lissabon aangekomen, kregen we te horen dat onze vlucht van Lissabon naar Accra met 3 uur was vertraagd. De oorzaak is nog steeds onbekend. We vertrokken dus rond half 8 in de avond en kwamen in Accra op lokale tijd half 2 aan. In Nederland was toen al half 4 in de nacht. Wat verlangden wij naar ons bed, maar er kwam nog een kers op de taart, namelijk de koffer van Erica was niet meegekomen. Vervolgens hebben we in een lange rij gestaan(we waren niet de enige die bagage kwijt was) en hebben we verschillende papieren in moeten vullen. Om half 4 in de nacht werd het ons toch gegund om te gaan slapen in een hostel waar nu nog steeds ligplek afdrukken in zitten. De volgende hebben we onze laatste reisdag vervolgt en hebben we een binnenlandse vlucht genomen. Het was een leuke ervaring, omdat dat vliegtuig een soort van vliegende bus was, zo klein was het.

Toen we aankwamen in Tamale werden we opgewacht door Renalda. Toen we over de wegen naar onze bestemming reden, kwam echt het besef dat we in Afrika zijn. Je ziet hutjes om je heen, mensen met meterslange ‘’stuff’’ op hun hoofd, overal geiten. Ik kan echt blijven kijken naar het straatbeeld. De eerste avond was vooral rustig opstarten en hebben we een kennismakingsspel gedaan en noedels gegeten. Na het kennismakingsspel gingen we naar bed om een goede nacht te maken.

Vrijdag werd ik gewekt door een moslimgebed vanuit de moskee in het dorp. Dit horen we hier 5x per dag en begint om 04.00 in de ochtend.  Inmiddels wordt ik er niet meer wakker van. Na het heerlijke ontbijt in de ochtend, lees Nederlands ontbijt met vers gebakken brood, ei, jam etc stond de yellow-yellow (tuktuk)voor de deur. Dit is hier het vervoermiddel van de dag. Je betaalt een standaard bedrag(2cedie per persoon=0,20c) en die brengt je naar de stad. Vraag niet hoe, maar het rijdt! Aangekomen in de stad Tamale kan je dit samenvatten met één woord: ‘’Veel.’’ Van alles is veel; mensen, tuktuk, geluid, kraampjes. Het is eigenlijk niet in woorden uit te drukken hoe druk het was op de markt. Dus zie filmpje voor sfeerimpressie.  Renalda nam ons ook mee naar een compound achter de lokale markt. Daar hebben we lokaal bier(Pito) op. Dit moet je namelijk geproeft hebben. Ik dacht met mijn Nederlandse hoofd dat je dan vast een flesje krijgt, maar het tegendeel bleek waar te zijn. Je kreeg namelijk een kalebas gevuld met bier en dat om 11.00 in de ochtend. Om nog even in de lokale stemming te blijven, hebben we als middagmaal Fufu op. Dat is een soort soep met aardappelpuree erdoor. Zoals gebruikelijk in Ghana eet je met je rechter hand. Dus dit hebben wij ook gedaan. Ik kan je zeggen; dit is best lastig(alles zat eronder), maar ik denk echt dat oefening kunst baart, want vandaag aten we weer traditioneel TZ. Dit is veel Maïzena met water in een bepaald soort soepje. Als omschrijving klinkt het niet persé heel lekker, maar het was echt een top maaltijd!! Goed om te weten: Mijn handtechniek wordt echt beter, je moet namelijk eerst je hand in een soort kom doen en daarna met je duim het in je mond schuiven.

Ook hebben we gisteren en vandaag lessen gevolgd over de Dabgali  taal en cultuur. Echt heel leuk! Wanneer je iemand tegenkomt op straat ben je niet alleen klaar met goedendag zeggen, er volgt namelijk een standaard riedeltje; je vraagt naar hoe het gaat, je familie, je huis en waar je vandaan komt. Wanneer je een huis binnengaat zeg je eerst sorry en dan pas ga je naar binnen. Overal waar je antwoord op geeft is N’Naaaaa(goed/i’m fine) Gewoon doen alsof je een deel van de toonladder zingt.

Er kwamen Ghanese vrouwen uit het dorp naar ons toe om ons mee te nemen naar de huizen om de geleerde taal in praktijk te brengen. Het klinkt allemaal makkelijk, maar wanneer we het echt gingen oefenen, bleek het toch wel erg lastig te zijn. Morgen nemen we toch maar onze schriftjes mee om te spieken. Ook hebben de vrouwen ons geleerd hoe je een cloth om je heen moet doen en op welke manier je je haar kan bedekken. (zie foto)

In de middag hebben we de vuurproef doorstaan en zijn we met z’n drieën de stad ingegaan. Zelf de tuktuk geregeld, de weg gevonden naar de winkel waar je databundel kan kopen. De mensen zijn hier echt heel aardig en ze helpen je goed, door het te vragen, kwamen we er dan ook heel snel. Ik moet nog wel even wennen aan het looptempo. Iedereen loopt hier wat langzamer, maar met deze hitte wil je ook langzaam lopen. Een jongeman die gisteren ook al achter ons aanliep en uiteindelijk geld hiervoor wilt hebben, even duidelijke taal gesproken. Na 3x ‘’Don’t follow us’’ gezegd te hebben, verliet hij ons. Tja, we zijn toch wel westers en dat merk je op bepaalde momenten wel; je krijgt veel bekijks, wordt soms naar je gefloten. Bij het kopen van dingen denken ze allemaal dat wij als westerlingen veel geld hebben. Maar we leren hier heel goed wat gebruikelijk is en we laten de kaas niet van het brood eten. Over kaas gesproken; we hebben kaas uit Nederland meegenomen dus elke ochtend kan ik een boterham met kaas eten. Al met al super mooie, leuke en bijzondere introductiedagen gehad. Vanochtend gaan  we naar het dorpskerkje en morgen begint dan de echte werkdag voor ons! 😊